【エイジング】老い、介護、死

エイジング、介護、死を考える散歩のひととき

12月の冷たい風が隅田川沿いを吹き抜ける朝、私は建物の中に戻り、エイジングについての考えを深めながらこの音声配信「ウエル・エイジング・アワー」を収録し、このブログの題材にしています。

早朝の散歩では、季節の移ろいを感じつつ、鳥の動きや水面の揺らぎに目を向け、心を静める時間を過ごしました。
この日常の中にある変化は、エイジング、つまり老いと密接に関係していると感じます。

散歩から見える「歩く」という行為の価値
最近、散歩中に他の歩行者を観察するのが習慣になっています。
同じ道を歩く人々の姿勢や歩き方に目を向けると、日々の生活の質を高めるヒントが得られることがあります。

先日開催した介護ビジネスグループコンサルピッチ大会のプレゼンで、ノルディックウォーキングが姿勢改善に有効だという話を聞き、あらためて再確認してみました。
ストックを使うことで姿勢が整い、上半身と下半身の連動がスムーズになり、歩行が全身運動へと変わる感覚を実感することができるようになりました。

朝の散歩は、ただ身体を動かすだけではなく、心と頭も整える行為です。精神科医の先生が「朝日を浴びながら歩くと仕事のパフォーマンスが上がる」と話していたことを思い出します。
歩くことで得られるリズムや集中力の向上は、私にとって欠かせない日課となっています。

老いと介護、その先の死を考える
散歩中の思索は、自然と「老い」「介護」「死」というテーマに向かいました。

介護における「看取り介護」という概念は、命が終わりに近づくプロセスをどう支えるかを考えることです。
しかし、看取り介護は死そのものを支援するのではなく、その人が人生を全うする過程を支援することに重きを置いています。

医学的・法律的な死の定義は、脈や呼吸の停止、瞳孔の開放といった具体的な指標によるものです。

一方で、社会的・文化的な視点では、「死」という概念はより広がりを持ちます。例えば、宮沢賢治の詩やゴッホの絵画のように、亡くなった後もその人の作品や思想が生き続けることがあります。
それは、いのちをつぐ行為と呼べるでしょう。

死を文化に、世代をつなぐ仕組み
日本の介護現場では、「看取りを文化にする」という表現が用いられることがあります。
看取り介護を単なる終末期のケアとしてではなく、人生の物語の最後をどのように受け止めるかという視点で捉えています。
そこには、いのちのバトンタッチや記憶をつなぐ役割があります。

私が現在準備を進めているウエル・エイジング・アカデミーのオンラインスクール「世代掛け橋スクール」では、こうした視点を大切にし、世代間で知恵や経験を共有できる場を作りたいと考え企画中です。

これは、単に高齢者から若者へ知識を伝えるだけではなく、お互いに学び合い、支え合う仕組みです。
医学的・法律的な死がいのちの終わりであるならば、文化的・社会的な視点ではいのちをつなぐことでその人の存在が続くと信じています。

これから、ここから
いのちをつなぐ未来を見据えて

老い、介護、そして死というテーマは、私たちが避けて通れない課題です。しかし、それは悲観的なものではなく、新たな希望を見出す契機でもあります。
いのちをつなぎ、記憶を共有し、世代間で価値を生み出す仕組みを築くこと。
これこそが、私たちが目指すべき未来の形ではないでしょうか。

ぜひ、朝の散歩で感じる小さな気づきから、これからも新たなエイジングの形を見つけていき情報発信していきます。

今日も良い一日をお過ごしください。

以下、AI中国語翻訳

散步中思考老化、护理与死亡的片刻

在12月寒风吹过隅田川沿岸的清晨，我回到室内，深思“老化”这一主题，录制了这期《Well Aging Hour》的音频节目，并以此为题材撰写了这篇博客。

早晨的散步让我感受到季节的更迭，注视着鸟儿的飞翔和水面的波动，度过了一个安静的时刻。日常生活中的这些变化，让我不禁想到“老化”，它与这些现象有着密切的联系。

从散步中发现“行走”这一行为的意义
最近，我在散步时养成了观察其他行人的习惯。注意那些与我在同一时间、同一路段行走的人们的姿势与步态，从中可以得到提升日常生活质量的启示。

在一次护理业务小组的咨询展示会上，有人提到北欧式健走（Nordic Walking）有助于改善姿势，我再次尝试并深有感触。使用手杖时，身体姿势得以调整，上半身和下半身的协调更顺畅，行走转变为全身运动，这种感受让我印象深刻。

早晨的散步不仅是身体的运动，也是调整心态和思维的行为。我想起一位精神科医生曾说过：“沐浴晨光步行，可以显著提升工作表现。”步行带来的节奏感和集中力的提高，已经成为我生活中不可或缺的一部分。

思考老化、护理及死亡
散步中的沉思自然引向“老化”“护理”“死亡”这三个主题。

在护理领域，“临终关怀护理”的概念是思考如何支持生命接近尾声的过程。然而，临终关怀护理并非专注于死亡本身，而是重在支持人们圆满度过人生的最后阶段。

医学和法律对“死亡”的定义基于脉搏和呼吸的停止、瞳孔的扩张等具体指标。另一方面，从社会和文化的视角来看，“死亡”这一概念则更加广泛。例如，宫泽贤治的诗歌和梵高的画作，即便创作者已逝，这些作品和思想仍然鲜活地存在于我们的生活中。这可以被称为“生命的传承”。

将死亡转化为文化，构建世代连接的机制
在日本的护理实践中，常用“将临终关怀转化为文化”这一表述。它不仅仅是关于终末期护理，而是从一个视角探讨如何接受人生故事的最后章节。在这里，生命的接力与记忆的传承扮演了重要角色。

我目前正在策划的“世代桥梁学院”（Well Aging Academy Online School）将重点关注这种视角，致力于创建一个世代之间共享智慧与经验的场所。这不仅仅是从老年人向年轻人传递知识，而是一个互相学习、彼此支持的机制。

如果说医学和法律意义上的死亡意味着生命的终结，那么从文化和社会的视角来看，通过传承生命，那些逝去的人依然以某种形式存在于我们心中。

展望未来，从这里开始
老化、护理与死亡是我们无法回避的课题，但这并非仅是消极的事情，而是发现新希望的契机。通过传承生命、共享记忆、构建世代间创造价值的机制，这正是我们应当努力的未来之路。

希望大家能从早晨的散步中捕捉到一些细小的启示，继续探索新的“老化”方式，并共同分享这样的发现。

愿您今天度过美好的一天！

以下、AIタイ語翻訳

ช่วงเวลาของการเดินที่พาให้คิดถึงวัยชรา การดูแล และความตาย

ในเช้าวันที่ลมหนาวพัดผ่านริมแม่น้ำสุมิดะในเดือนธันวาคม ฉันกลับเข้ามาในอาคาร พร้อมกับไตร่ตรองเรื่อง “วัยชรา” ระหว่างการบันทึกเสียงรายการ Well Aging Hour และใช้สิ่งนี้เป็นหัวข้อในการเขียนบล็อกนี้ด้วยเช่นกัน

การเดินเล่นในตอนเช้า ทำให้ฉันสัมผัสถึงการเปลี่ยนแปลงของฤดูกาล สังเกตการเคลื่อนไหวของนกและการสั่นไหวของผิวน้ำ พร้อมทั้งใช้เวลาเพื่อสงบจิตใจ ความเปลี่ยนแปลงในชีวิตประจำวันเหล่านี้ ทำให้ฉันรู้สึกว่าสิ่งเหล่านี้เชื่อมโยงอย่างลึกซึ้งกับ “วัยชรา”

คุณค่าของการ “เดิน” ที่ได้จากการเดินเล่น
เมื่อเร็ว ๆ นี้ ฉันมีนิสัยสังเกตคนเดินเท้าคนอื่น ๆ ระหว่างการเดินเล่นในตอนเช้า การสังเกตท่าทางและลักษณะการเดินของคนที่เดินในเส้นทางเดียวกัน ช่วยให้ฉันได้แนวคิดในการพัฒนาคุณภาพชีวิตประจำวัน

ในงานนำเสนอที่จัดขึ้นในที่ประชุมของกลุ่มที่ปรึกษาด้านธุรกิจการดูแล มีคนพูดถึง การเดินแบบนอร์ดิก (Nordic Walking) ซึ่งช่วยปรับปรุงท่าทาง ฉันลองทำตามอีกครั้งและยืนยันถึงผลลัพธ์นั้น การใช้ไม้ค้ำช่วยปรับสมดุลของร่างกาย ทำให้การเชื่อมโยงระหว่างส่วนบนและส่วนล่างราบรื่นขึ้น และรู้สึกว่าการเดินกลายเป็นการออกกำลังกายที่ครอบคลุมทั้งร่างกาย

การเดินเล่นตอนเช้า ไม่ได้เป็นเพียงการเคลื่อนไหวร่างกาย แต่ยังเป็นการปรับจิตใจและความคิดอีกด้วย ฉันระลึกถึงคำพูดของจิตแพทย์ที่กล่าวว่า “การเดินท่ามกลางแสงแดดยามเช้าจะช่วยเพิ่มประสิทธิภาพการทำงาน” ความรู้สึกที่ได้รับจากจังหวะและสมาธิที่เพิ่มขึ้นจากการเดินกลายเป็นกิจวัตรที่ขาดไม่ได้ของฉันไปแล้ว

การพิจารณาวัยชรา การดูแล และความตาย
ความคิดระหว่างการเดิน มักนำฉันไปสู่หัวข้อ “วัยชรา” “การดูแล” และ “ความตาย”

ในแง่ของการดูแล แนวคิดของ “การดูแลในวาระสุดท้าย” คือการพิจารณาว่าจะสนับสนุนกระบวนการที่ชีวิตกำลังจะสิ้นสุดอย่างไร อย่างไรก็ตาม การดูแลในวาระสุดท้ายไม่ได้เน้นที่การช่วยเหลือให้เกิดการตาย แต่เป็นการช่วยให้คน ๆ นั้นใช้ชีวิตในช่วงสุดท้ายได้อย่างสมบูรณ์

ในทางการแพทย์และกฎหมาย “ความตาย” ถูกกำหนดด้วยตัวชี้วัดเฉพาะ เช่น การหยุดเต้นของหัวใจ การหยุดหายใจ และการขยายของม่านตา

อย่างไรก็ตาม ในมุมมองทางสังคมและวัฒนธรรม “ความตาย” มีความหมายกว้างขึ้น ตัวอย่างเช่น บทกวีของ มิยาซาวะ เคนจิ หรือภาพวาดของ แวนโก๊ะ ยังคงมีชีวิตในใจผู้คนแม้ผู้สร้างจะจากไปแล้ว นี่อาจเรียกว่า “การสืบทอดชีวิต”

การสร้างความตายให้เป็นวัฒนธรรม และกลไกการเชื่อมโยงระหว่างรุ่น
ในแวดวงการดูแลในญี่ปุ่น มีการใช้คำว่า “เปลี่ยนการดูแลในวาระสุดท้ายให้เป็นวัฒนธรรม” แนวคิดนี้ไม่ได้มองการดูแลในวาระสุดท้ายเป็นเพียงการดูแลในช่วงสุดท้ายของชีวิต แต่เป็นมุมมองที่พิจารณาว่าจะยอมรับบทสุดท้ายของเรื่องราวชีวิตอย่างไร

สิ่งนี้มีบทบาทในการส่งต่อชีวิตและความทรงจำ ฉันกำลังวางแผนสร้างหลักสูตรออนไลน์ใน Well Aging Academy ที่ชื่อว่า “โรงเรียนสะพานเชื่อมรุ่น” เพื่อเน้นมุมมองนี้ และสร้างพื้นที่ที่คนรุ่นต่าง ๆ สามารถแบ่งปันความรู้และประสบการณ์ร่วมกันได้

นี่ไม่ใช่เพียงการถ่ายทอดความรู้จากผู้สูงอายุไปยังคนหนุ่มสาว แต่ยังเป็นระบบที่ทุกคนสามารถเรียนรู้และสนับสนุนซึ่งกันและกัน หากในแง่การแพทย์และกฎหมาย “ความตาย” หมายถึงจุดสิ้นสุดของชีวิต มุมมองทางวัฒนธรรมและสังคมกลับเชื่อว่าการสืบทอดชีวิตทำให้การดำรงอยู่ของคนคนนั้นยังคงอยู่

มองไปข้างหน้า เริ่มจากตรงนี้
วัยชรา การดูแล และความตาย เป็นปัญหาที่เราไม่อาจหลีกเลี่ยงได้ แต่แทนที่จะมองว่าเป็นเรื่องน่าเศร้า มันสามารถเป็นโอกาสในการค้นพบความหวังใหม่ ๆ

การสืบทอดชีวิต การแบ่งปันความทรงจำ และการสร้างกลไกที่สร้างคุณค่าระหว่างรุ่น นี่คือเป้าหมายของอนาคตที่เราควรจะมุ่งหน้าไป

ฉันหวังว่าคุณจะพบกับแรงบันดาลใจเล็ก ๆ จากการเดินในยามเช้า และช่วยกันสำรวจรูปแบบใหม่ของ “การเข้าสู่วัยชรา”

ขอให้คุณมีวันที่ดีค่ะ!

以下、AI英語翻訳

A Moment of Reflection on Aging, Caregiving, and Death During a Morning Walk

On a cold December morning, as the wind swept along the Sumida River, I returned indoors to record an episode of Well Aging Hour, reflecting deeply on the theme of “aging.” This blog draws inspiration from those thoughts.

During my early morning walk, I observed the changing seasons, the movement of birds, and the ripples on the water, enjoying a quiet moment to calm my mind. These everyday changes, I realized, are closely intertwined with the concept of aging.

The Value of “Walking” as Seen During a Walk
Recently, I have developed the habit of observing other pedestrians during my walks. Watching the posture and walking styles of those traveling the same path has provided me with insights into improving the quality of daily life.

In a recent caregiving business group consulting pitch session, someone presented on Nordic Walking, emphasizing its benefits for improving posture. I tried it again and was reminded of its effectiveness. Using poles helps maintain proper posture, enhances coordination between the upper and lower body, and transforms walking into a full-body exercise.

Morning walks are not just about moving the body; they also align the mind and thoughts. I recall a psychiatrist mentioning, “Walking in the morning sunlight significantly boosts work performance.” The rhythm and focus gained from walking have become an indispensable part of my daily routine.

Reflecting on Aging, Caregiving, and Death
As I walked, my thoughts naturally drifted to the themes of “aging,” “caregiving,” and “death.”

In caregiving, the concept of “end-of-life care” revolves around how to support the process as life nears its end. However, end-of-life care doesn’t focus on death itself but emphasizes helping individuals live their final stages to the fullest.

The medical and legal definition of death is based on specific indicators such as the cessation of pulse and breathing or the dilation of pupils.

On the other hand, from social and cultural perspectives, the concept of “death” expands further. For example, the poems of Kenji Miyazawa or the paintings of Vincent van Gogh continue to resonate with people long after their creators have passed away. This could be considered an act of “carrying on life.”

Transforming Death into Culture and Connecting Generations
In Japan’s caregiving field, there is an expression, “turning end-of-life care into culture.” This concept views end-of-life care not merely as terminal care but as a perspective on how to embrace the final chapter of a life story.

It involves passing on life and memories. I am currently planning an online course in the Well Aging Academy called the “Bridge Across Generations School,” focusing on this perspective and creating a space where wisdom and experiences can be shared across generations.

This is not just about transferring knowledge from older generations to younger ones but about fostering a mutual system of learning and support. While medical and legal perspectives may define death as the end of life, cultural and social perspectives see it as a continuation through the act of carrying on life.

Looking Ahead, Starting from Here
Aging, caregiving, and death are challenges we cannot avoid. However, they are not solely sources of sorrow but also opportunities to discover new hope.

Carrying on life, sharing memories, and building mechanisms to create value across generations—these are the futures we should aim for.

I hope you can find small inspirations from your morning walks and join me in exploring new ways of approaching “aging.”

Have a wonderful day!